Waarheid
Grappig, als ik over de waarheid wil schrijven dan komt er niets, het vel blijft leeg. Toch bedacht ik me dat dit misschien wel een mooie aanwijzing is om waarheid te omschrijven, te ontdekken, te herkennen. Misschien kunnen we waarheid alleen terugvinden in totaal niets, leegte, blanco, ruimte. Misschien zit waarheid wel in het vormeloze, het woordloze.
Als iets waar is hoeft het niet verkondigd te worden of geloofd. We hoeven het niet na te jagen of te verdedigen. We kunnen het niet vastgrijpen of controleren. Ook als je alles zou vergeten of los zou laten blijft de waarheid overeind. De waarheid is een Weten ook als je onwetend bent, een Zien ook als je geen ogen hebt. Het is voorbij het fysieke en mentale. De waarheid staat los van begrip, geloof en interpretatie.
Hoe vaak verdedigen we de wereld of onszelf, ons land of wat we denken omdat we geloven de waarheid te kennen. We denken dat het de waarheid is maar met ons denken kunnen we de waarheid niet bevatten. We zijn bewust en onbewust op zoek naar waarheid en proberen ons er aan te meten. We zoeken ernaar omdat we houvast zoeken en zonder kennis van de waarheid, denken we niet te weten wie we zijn.
Maar hier ligt het raadsel: de waarheid is zowel absoluut als onvindbaar. Het idee dat we haar ooit volledig zullen begrijpen, is een illusie. Wat we ons alleen kunnen realiseren, is dat we nooit dichter bij de waarheid kunnen komen dan we op dit moment al zijn. De waarheid is hier, nu, in alles, precies zoals ze altijd is geweest.
En dit alles is natuurlijk ook geen waarheid hooguit een manier om naar de waarheid te verwijzen.
Zo is het ook met Mind. Mind is absoluut en onvindbaar. Het is het Alles en het is niets. We bestaan er uit maar zullen het nooit kunnen definiëren of aan kunnen wijzen. Met metaforen kunnen we hooguit een glimp opvangen van waar het naar verwijst maar we zullen tegelijkertijd realiseren dat de alomvattendheid niet in woorden te vangen is.