Effe Denken
We denken heel de dag en de meeste mensen herkennen ook de de nachten waarin onze gedachten ons bezig kunnen houden. Soms lijken onze gedachten een eindeloze maalstroom en hopen we dat het even stil houdt. Maar wat is een gedachte nou eigenlijk? Waar zit die gedachte in jou? Waar is die terug te vinden? Wat doet deze gedachte? Wordt hij groter en sterker of juist kleiner. Is een gedachte altijd hetzelfde of toch steeds een beetje anders of verandert hij? Wat is nou echt typerend voor een gedachte? Sommige gedachten zijn fijn, andere vinden we minder fijn. Is er een gedachte die echt altijd helemaal hetzelfde is en niet veranderlijk?
Als ik gedachten zo bekijk dan ziet het er voor mij uit dat je gedachten als veranderlijk kunt typeren. Meestal zijn ze net een beetje anders, korter langer of ligt de nadruk op een ander punt, zijn er dingen bij gekomen of juist verdwenen.
Wat zegt een gedachte mij en kan ik zeker weten dat hij waar is? Als er de hele tijd gedachten komen en gaan, waar gebeurt dat dan? Waar bevinden die zich? Is er ergens iets, een ruimte, waarin die gedachte opkomt? Komt de gedachte op in mij of buiten mij? Maar als die gedachte niet ín mij verschijnt, is die gedachte dan nog wel van mij? Ben ik de ruimte waarin die gedachte verschijnt? Kan een gedachte overal zijn? Hoe groot ben ik dan?
Maar als ik de ruimte ben waarin de gedachte verschijnt, dan bén ik niet de gedachte. Toch voelt dit vaak wel zo. Of ik heb het gevoel dat die gedachte over mij gaat. Maar als ik de ruimte ben waarin de gedachte verschijnt, gaat deze gedachte dan wel over mij of gaat deze gedachte over een andere gedachte, namelijk de gedachte wie ik denk te zijn?
Het lijkt dat er even een rustpuntje ontstaat als ik me realiseer dat ik de ruimte ben waarin de gedachte op komt. Ik kan er dan naar kijken alsof het een vlieg is die rond zoemt in de ruimte. Die ruimte verandert niet door de vlieg, hoe hard hij ook zoemt en hoe snel hij ook vliegt. De ruimte blijft gewoon de ruimte waarin alles kan gebeuren, ook gedachten.