Koningsdag
We kennen het allemaal. De vrijmarkt op Koningsdag, vol mooie kraampjes met ‘ouwe meuk’ waar men vanaf wil en spullen die men probeert te slijten aan een ander. Mensen die gretig op zoek zijn naar koopjes en weggevertjes die nog van pas lijken te komen.
Hierin zag ik een mooie metafoor. Proberen we, in alle onschuld, niet vaak onze ‘oude troep’ te slijten aan een ander? Ons (oude) geloof en overtuigingen? Oude verhalen over ons verleden en verhalen op basis van aannames over de toekomst. En anderen die gretig onze verhalen consumeren in de hoop dat ze er zelf nog wat aan hebben.
We grabbelen tussen het zaagsel in de hoop een goed gevoel te vinden, verpakt in oude krantenberichten. Maar al te vaak komen we erachter dat het een nutteloos speeltje is. Misschien dat het ons kortstondig voorziet van een fijn gevoel, maar dat eigenlijk zodra we zien wat het is, zijn aantrekking al heeft verloren.
De kleedjes vol gebruikte herinneringen (gedachten) die een tweede leven krijgen. Voor de een oud en afgedankt en voor de ander nog vol waarde.
Stel je voor dat die kleedjes helemaal leeg zouden zijn. We geen oude troep in de aanbieding hebben, maar openheid en ruimte. Dan kan ik nu stoppen met schrijven, omdat ook dat al tweede hands is. Dus kijk vooral zelf wie of wat je daar dan zou treffen.